خلاص يا سريرى

فات يومين على قرارنا و أنا لسه مخضوضة.. يعنى هو كده خلاص.. اللى كنت بحلم بيه و اللى نفسى فيه خلاص حيتحقق.. يعنى أنا كمان أسبوعين ممكن ابقى زوجة الانسان اللى يعرفنى من و أنا بضفيرة.. لا لا لا أكيد فى حاجة.. طيب هو أنا مخضوضة ليه كده.. مش هو ده اللى كان نفسى فيه.. اه هو ده بالظبط بس برضة فيه حاجات تانية كتير ماكنتش واخده بالى منها قبل كده علشان الفكرة الوحيدة اللى كانت مسيطرة عليه هى انى خلاص عايزة ابقى فى بيته.. لكن ده معناه حاجات كتير.. معناه ان مافيش ماما الصبح.. ولا كباية الشاى بلبن العظيمة بتاعتها اللى أول مابفتح عينى بلاقيها جنبى.. ولا صباح الخير بتاعة بابا.. ولا بوسة اخويا أول مايصحى.. ولا حد حيوقفلى فى الشباك لحد ما اختفى عن نظرة زى ماما.. ولا تكلمنى تسألنى عايزة تتغدى ايه النهارده و ارجع القيها محضرالى الغدا علشان عارفة انى برجع واقعة من الجوع.. ولا صحابى يجوا يسهروا عندنا و باباهم يكلمهم يزعقلهم علشان اتأخروا.. ولا خناق مع اخويا علشان اقعد على الكومبيوتر.. ولا حاقوم قبل الفجر اقف فى البلكونة علشان اتفرج على القمر..و لا صوت الشيخ طارق فى الفجر.. ولا ح انور اباجورتى اللى فيها دبدوب ماسك قلب لونه احمر اللى هى اصلاً بتاعة اخويا و كل يوم ناخدها من بعض علشان يتاعتى اتكسرت و من ساعتها ماشترش واحدة جديدة.. ولا شيمو حتيجى تقعد معايا فى البلكونة بالليل و نقعد نغنى و نتفرج على السما.. و لا فى خلاص كتب تشاركنى جزء كبير من سريرى.. ولا مجلات باشترى فيها من كام سنة محطوطة على الارض لحد ماوصلت لنص الحيطة و ماما تقعد تقولى اول ماتتجوزى ح اديهملك و انتى ماشية.. ولا اخويا يقعد يقوللى امتى ح تتجوزى علشان افتح الاوضتين على بعض و انام فى اوضه و احط رجلى فى الاوضه التانيه.. ولا كراكيبى ولا ذكرياتى و لا مرايتى و الصور اللى عليها.. و لا دولابى اللى كل لما اروقه يتبهدل تانى ولا صور اصحابى اللى جواه.. و لا كل الورق و القصاصات و اى حاجه لها علاقة بيوم او بذكرى كانت و فضلت معايا حاجة من ريحتها تفكرنى بيها.. ولا كل الحاجات اللى كنت كاتباها بالروج جوه الدولاب.. و لا حصالتى اللى كنت اشتريتها زماااااان و فيها ذكرياتى.. ولا قلمى و ورقتى اللى على طول جنبى.. ولا حتى احساسى ان نفسى مع نفسى.. و لا قعدتى فى سريرى بالساعات اقرا و اتفرج على اسرارى القديمة و ذكرياتى.. ولا اقعد بالساعات اكتب اللى حاساه قبل ما انام.. ولا سقعة بيتنا الفظيعة فى الشتا ولا جوها التحفة فى الصيف.. مش عارفه

لكن اللى انا عارفاه ان فى حاجات من دى ان شاء الله مش حتتغير لان بيت بابا و ماما حيفضل موجود ان شاء الله.. لكن اللى انا مش عارفاه هو الحاجات اللى مع نفسى و من نفسى و لنفسى.. ايه موقف الحاجات دى من حياتى الجديدة.. يعنى من هنا و رايح ح ابص جنبى بالليل الاقينى مش لوحدى على السرير.. و من هنا ورايح ح اصحى الصبح و انا مغمضة عينى اعمل كباية الشاى بلبن بنفسى.. و من هنا ورايح مافيش تفتيش و سهر بالساعات اتفرج على كراكيبى ولا افرشها قدامى على السرير.. صحيح هو ممكن يشاركنى ذكرياتى لكن الفكرة انه ح يشاركنى لان كل الحاجات دى كانت بتتعمل و انا لوحدى.. ايه ده ايه اللى انا حاسه بيه ده.. على قد ما انا خلاص نفسى اروح بيته.. على قد ما انا حاسه انهم حياخدونى منى.. على قد ما انا نفسى اصحى الصبح اشوفه جنبى على قد ما انا مش عارفه الاحساس ده حيبقى عامل ازاى.. على قد ما انا بحب اصحى الصبح الاقى كباية الشاى جنبى على قد ما انا نفسى اصحى الصبح اعملها له بإيدى و احطها جنبه.. على قد ما انا اتعودت انى اصحى على صوت ماما على قد ما انا نفسى اصحيه على صوتى..

و على قد ما انا نفسى اروح هناك على قد ما انا عايزة افضل هنا